Ο Μπελάς κι ο Ρουμποτύρης

Ποίημα είναι μια λογοτεχνική σύνθεση με ρυθμό και προσεγμένη έκφραση. Κάθε ποίημα αποτελείται από στίχους που συνήθως φτιάχνουν μικρές ομάδες που λέγονται στροφές.
Ανάλογα με τις συλλαβές που έχει ένας στίχος ονομάζεται οκτασύλλαβος, δωδεκασύλλαβος, δεκαπεντασύλλαβος κλπ.
   

Η ομοιοκαταληξία δίνει στο ποίημα ρυθμό και αρμονία, το κάνει εύηχο (ακούγεται πιο όμορφα) και μας βοηθάει να το θυμόμαστε.  Στο ποίημά μας ομοιοκαταληκτούν ο πρώτος με τον τρίτο στίχο. Αυτού του είδους η ομοιοκαταληξία λέγεται πλεκτή. ΣΤΡΟΦΗ Ένα ρυθμικό σύνολο από περισσότερους στίχους αποτελεί τη στροφή. Κάθε στροφή κλείνει συνήθως και ολόκληρο νόημα. Στα τυπωμένα ποιήματα, ανάμεσα από τις διάφορες στροφές, με­σολαβεί ένα λευκό διάστημα. Στην ελληνική ποίηση η στροφή αποτελείται συνήθως από τέσσερις στίχους. Υπάρχουν όμως και στροφές με τρεις, πέντε, έξι ή οχτώ στίχους. ΜΕΤΡΟ Οι αρχαίοι Έλληνες βάσιζαν το μετρικό τους σύστημα στην προσωδία, δηλαδή στην εναλλαγή συλλαβών πού ήσαν μακρές ή βραχείες. Αλλά η διάκριση σε μακρά και βραχέα σιγά - σιγά εγκαταλείφθηκε (κατά τούς πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες). Κι έτσι η νέα ποίηση αναγκάστηκε να πάρει ως βάση τού μετρικού της συστήματος τον τόνο. Θεώρησε δηλαδή ως μακρά την τονισμένη συλλαβή και ως βραχεία την άτονη.  Το σύστημα αυτό λέγεται και τονικό σύστημα.  Η εναλλαγή λοιπόν κατά ορισμένο σύστημα τονισμένων και άτονων συλλαβών αποτελεί το μέτρο. Τα μέτρα (μετρικοί πόδες) στη νεοελληνική ποίηση είναι πέντε : ο ίαμβος, ο τροχαίος, ο ανάπαιστος, ο δάκτυλος, και ο αμφίβραχυς. Α'. ΙΑΜΒΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Το ιαμβικό μέτρο περιλαμβάνει δυο συλλαβές από τις οποίες τονίζεται ή δεύτερη. (υ_). Σε ιαμβικό μέτρο, π.χ. είναι γραμμένη η «Ξανθούλα» τού Σολωμού: Την ει |  δα την | ξανθού | λα υ_, υ_, υ_, υ την ει  | δα ψες | αργά,  υ_, υ_, υ_, που εμπή | κε στή | βαρκού | λα  υ_, υ_, υ_, υ να πάει  | στην ξε  | νιτιά υ_, υ_, υ_ . (Τραγουδώντας το ρυθμικά ακούγεται κάπως έτσι: νανά - νανά - νανά ) Β'. ΤΡΟΧΑΪΚΟ ΜΕΤΡΟ Το τροχαϊκό μέτρο περιλαμβάνει επίσης δυο συλλαβές, πού τονίζονται όμως αντίστροφα απ' ό,τι στον ίαμβο. Δηλαδή τονι­σμένη είναι η πρώτη συλλαβή και άτονη η δεύτερη ( _υ ): Σε τροχαϊκό μέτρο είναι γραμμένος και ο «Ύμνος εις την Ελευθερίαν» του Σολωμού. «Σε γνω  | ρίζω α  |πό την |κόψη  _υ, _υ, _υ, _υ του σπα  | θ|ού την | τρομε | ρή _υ, _υ, _υ, _ σε γνω  | ρίζω α | πό την | όψη I  _υ, _υ, _υ, _υ που με  | βιά με | τράει τη | γή. _υ, _υ, _υ, _ (Τραγουδώντας το ρυθμικά ακούγεται κάπως έτσι: νάνα - νάνα - νάνα )

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Τι είναι Μεγάλη Εβδομάδα;

Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι η εβδομάδα πριν το Πάσχα (από την Κυριακή των Βαϊων το βράδυ μέχρι το Μ. Σάββατο) και ονομάζεται «Μεγάλη», όχι γιατί έχει περισσότερες μέρες ή ώρες από τις άλλες εβδομάδες, αλλά γιατί τα γεγονότα όπου τελούνται και βιώνονται στους Ιερούς Ναούς είναι κοσμοσωτήρια για τον άνθρωπο!

Τι τελείται τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας;

Οι τέσσερις πρώτες ημέρες μας προετοιμάζουν πνευματικά για το θείο δράμα και οι Ακολουθίες ονομάζονται «Ακολουθίες του Νυμφίου».

Κυριακή Βαϊων βράδυ:

κυριαρχούν δύο γεγονότα:

α) Η ζωή του Ιωσήφ του 11ου γιού του Πατριάρχη Ιακώβ, του ονομαζόμενου Παγκάλου, δηλαδή του ωραίου στο σώμα και τη ψυχή. Ο Ιωσήφ προεικονίζει με την περιπέτειά του (που πουλήθηκε σκλάβος στην Αίγυπτο) τον ίδιο τον Χριστό και το πάθος Του.

β) Το περιστατικό της άκαρπης συκιάς που ξέρανε ο Χριστός (Ματθ. 21, 18-22):

Συμβολίζει την Συναγωγή των Εβραίων και γενικά την ζωή του Ισραηλιτικού λαού που ήταν άκαρπη από καλά έργα.

Μεγάλη Δευτέρα:

Την Μεγάλη Δευτέρα θυμόμαστε και ζούμε δύο παραβολές:

α) Των δέκα παρθένων (Ματθ. 25,1-13) που μας διδάσκει να είμαστε έτοιμοι και γεμάτοι από πίστη και φιλανθρωπία.

β) Των Ταλάντων (Ματθ. 25,14-30), που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και πρέπει να καλλιεργούμε και να αυξήσουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα.

Μεγάλη Τρίτη:

Η Μεγάλη Τρίτη είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα (Λουκ. 7,47), που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μύρο και συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματά της, γιατί έδειξε μεγάλη αγάπη και πίστη στον Κύριο. Ψάλλεται το περίφημο τροπάριο (δοξαστικό) της Υμνογράφου Μοναχής Κασσιανής.

Μεγάλη Τετάρτη:

Την Μεγάλη Τετάρτη γιορτάζουμε 4 γεγονότα :

α) Τον Ιερό Νιπτήρα, το πλύσιμο δηλαδή των ποδιών των μαθητών από τον Κύριο, δείχνοντας για το ποια πρέπει να είναι η διακονία των πιστών στην Εκκλησία.

β) Τον Μυστικό Δείπνο, δηλαδή την παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.

γ) Την Προσευχή του Κυρίου, στο Όρος των Ελαιών και

δ) την Προδοσία του Ιούδα, δηλαδή την αρχή του Πάθους του Κυρίου.

Μεγάλη Πέμπτη (12Ευαγγέλια)

Την Μεγάλη Πέμπτη έχουμε την Κορύφωση του θείου δράματος, τελείται η «Ακολουθία των Παθών» και θυμόμαστε και βιώνουμε τα Σωτήρια και φρικτά Πάθη του Κυρίου και Θεού μας. Δηλαδή:

α) Τα πτυσίματα

β) τα μαστιγώματα

γ) τις κοροϊδίες

δ) τους εξευτιλισμούς

ε) τα κτυπήματα

στ) το αγκάθινο στεφάνι και κυρίως την

ζ) Σταύρωση και

η) τον θάνατο του Χριστού μας.

Μεγάλη Παρασκευή πρωϊ και βράδυ:

Τη Μεγάλη Παραςκεύη το πρωϊ γιορτάζουμε:

α) την Ταφή Του Κυρίου και

β) την Κάθοδο Του στον Άδη, όπου κήρυξε σε όλους τους νεκρούς. Έτσι Μεγάλη Παρασκευή το πρωϊ (ημερολογιακά), τελούνται οι εξής ακολουθίες: Ακολουθία των Μεγάλες Ωρών και στις 12.00 το μεσημέρι της Αποκαθηλώσεως, δηλαδή την Ταφή Του Κυρίου από τον Ιωσήφ τον Αριμαθαίας και το Νικόδημο τον Φαρισαίο, μέλος του Μ. Συμβουλίου και κρυφό μαθητή του Κυρίου.

Την Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ ψάλλονται τα Εγκώμια και έχουμε την περιφορά του Επιταφίου!

Μ. Σάββατο πρωϊ και νύχτα από τις 12.00 π.μ:

Το Μεγάλο Σάββατο το πρωϊ, έχουμε την λεγόμενη «1η Ανάσταση», δηλαδή το προανάκρουσμα της Αναστάσεως που μεταδίδουν οι ύμνοι και της προσμονής της λυτρώσεως όλης της κτίσεως από την φθορά και τον θάνατο!

Το Μεγάλο Σάββατο στις 12.00 (δηλαδή ουσιαστικά την Κυριακή), έχουμε την ζωηφόρο Ανάσταση του Κυρίου μας, την ήττα του θανάτου και της φθοράς και την αφή του Αγίου Φωτός στον κόσμο από το Πανάγιο Τάφο.

Κυριακή του Πάσχα 

στις 11.00 π.μ. ή στις 16:00 το απόγευμα, τελείται ο «Εσπερινός της Αγάπης», όπου σε πολλές γλώσσες διαβάζεται το Ιερό Ευαγγέλιο και διατρανώνεται παγκοσμίως η νίκη του θανάτου και η εποχή της Καινούριας Διαθήκης, της χαράς και της Αναστάσιμης ελπίδας.

Ποιο είναι το βαθύτερο νόημα των Παθών και της Αναστάσεως για όλους εμάς τους Πίστους;

Οι πιστοί βιώνουμε τα πάθη και την ανάσταση του Χριστού συμμετέχοντας ενεργά σε αυτά με «συμπόρευση», «συσταύρωση» και «συνανάσταση»! Ο Χριστός με την θέληση του (εκουσίως), έπαθε και ανέστη για να σωθούμε όλοι εμείς! Αυτό σημαίνει ότι δεν λυπούμαστε «μοιρολατρικά» για το Πάθος του, αλλά για τις δικές μας αμαρτίες και αφού μετανοιώνουμε ειλικρινώς μπορούμε την αντικειμενική σωτηρία που χάραξε ο Χριστός να την κάνουμε και υποκειμενική – προσωπική σωτηρία!

ΤΑ ΑΓΙΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Όταν ξημέρωσε αφού έκαναν συμβούλιο οι αρχιερείς και οι γραμματείς με τους προεστούς και όλο το συνέδριο, έφεραν το Χριστό δεμένο στον ηγεμόνα Πόντιο Πιλάτο.

Όταν ο Ιούδας είδε ότι καταδικάσθηκε ο Χριστός απελπισμένος για την προδοσία του, επέστρεψε τα 30 αργύρια στους αρχιερείς και πήγε και κρεμάσθηκε. Στο μεταξύ οι Ιουδαίοι κατηγορούσαν το Χριστό στον Πιλάτο ότι παρακινεί σε επανάσταση το έθνος και εμποδίζει να δίνουν φόρους στον Καίσαρα. Ο Πιλάτος κατάλαβε ότι η κατηγορία είναι αβάσιμη και από μίσος Τον παρέδωσαν και  είπε στους αρχιερείς και στα πλήθη του λαού ότι δεν βρίσκει τίποτα αξιοκατάκριτο στο Χριστό.  Όταν έμαθε ότι ο Ιησούς είναι απ’ τα μέρη της εξουσίας του Ηρώδη (πρόκειται για τον Ηρώδη Αντίπα, γιο του Ηρώδη που έσφαξε τα νήπια. Ο Ηρώδης Αντίπας  σκότωσε  τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο) που ήταν αυτές τις μέρες (λόγω του εβραϊκού Πάσχα) στα Ιεροσόλυμα, έστειλε τον Ιησού σ’ αυτόν. Ο Ηρώδης αφού μαζί με τους στρατιώτες του, εξευτέλισαν το Χριστό, τον έστειλε πίσω στον Πιλάτο. Μάλιστα ο Πιλάτος και ο Ηρώδης που ήταν σε έχθρα, συμφιλιώθηκαν εμπαίζοντας το Χριστό (!!). Τότε ο Πιλάτος αφού κάλεσε τους αρχιερείς, τους άρχοντες και το λαό των Ιουδαίων τους είπε ότι δε βρήκε σε τίποτα ένοχο το Χριστό και τους πρότεινε να Τον μαστιγώσει και να Τον ελευθερώσει, οι Ιουδαίοι όμως φώναζαν να Τον σταυρώσει. Είχε την υποχρέωση ο Πιλάτος, σύμφωνα με το έθιμο, να ελευθερώνει ένα φυλακισμένο κατά τη γιορτή του εβραϊκού Πάσχα. Είχε στη φυλακή ένα φονιά που τον έλεγαν Βαραββά. Τους ρώτησε ποιόν θέλουν να ελευθερώσει και όλοι φώναζαν να ελευθερώσει το Βαραββά και να σταυρώσει το Χριστό. Ο Πιλάτος τους ρωτά :"τι κακό έκανε;" αλλά αυτοί όλοι φώναζαν "να σταυρωθεί". Τότε ο Πιλάτος διάταξε να μαστιγώσουν το Χριστό. Τον παρουσίασε στους Εβραίους σε τόπο λεγόμενο Λιθόστρωτο (στα εβραϊκά Γαββαθά), ματωμένο απ’ τους ραβδισμούς τα χτυπήματα  και τις μαστιγώσεις, με αγκάθινο στεφάνι στο κεφάλι Του και τους λέει : "ίδε ο άνθρωπος". Αλλά αυτοί κραύγαζαν "σταύρωσε τον". Τότε  πήρε νερό, έπλυνε τα χέρια του μπροστά στο πλήθος και τους είπε: "είμαι αθώος από το αίμα αυτού του δίκαιου, εσείς να έχετε την ευθύνη" και όλος ο λαός του είπε:   "η ευθύνη για το χύσιμο του αίματος του, ας έρθει πάνω μας και στα παιδιά μας".  Τότε ελευθέρωσε τον Βαραββά και διέταξε να φραγγελώσουν  το Χριστό και να Τον σταυρώσουν. Οι Ρωμαίοι στρατιώτες αφού φραγγέλωσαν το Χριστό, Τον έφτυσαν, Τον χτύπησαν και Τον κορόιδεψαν, Του φόρτωσαν τον σταυρό και πήγαιναν να Τον σταυρώσουν. Στο δρόμο βρήκαν έναν άνθρωπο που τον έλεγαν Σίμωνα καταγόμενο απ’ την Κυρήνη και τον αγγάρευσαν να σηκώσει το σταυρό, γιατί ο Ιησούς δεν άντεχε πια.  Αφού ήρθαν σε τόπο που λεγόταν Γολγοθάς (στα ελληνικά σημαίνει τόπος κρανίου, γιατί σύμφωνα με την παράδοση εκεί βρέθηκε το κρανίο του Αδάμ μετά τον κατακλυσμό), του έδωσαν να πιεί ξύδι αναμιγμένο με χολή.

Τον σταύρωσαν και οι σταυρωτές μοίρασαν τα ρούχα Του σε 4 μέρη (ένα για τον καθένα) και για το χιτώνα Του έβαλαν κλήρο για να μην τον σχίσουν. Όλα αυτά είχαν προφητευθεί ότι θα συμβούν στο Χριστό. Έγραψε και επιγραφή ο Πιλάτος και την έβαλαν πάνω στο σταυρό, γραμμένη στην εβραϊκή, στην ελληνική και στη ρωμαϊκή γλώσσα: "Ιησούς ο Ναζωραίος ο βασιλεύς των Ιουδαίων". Τον σταύρωσαν ανάμεσα σε δυο κακούργους. Ο Ιησούς έλεγε: " Πατέρα συγχώρησε τους δεν ξέρουν τι κάνουν". Ο λαός των Ιουδαίων συνέχιζε να περιπαίζει το Χριστό, το ίδιο έκανε και ο ένας απ’ τους σταυρωμένους κακούργους. Ο άλλος όμως μετανοιωμένος του είπε "θυμήσου με Κύριε στη βασιλεία σου" και ο Χριστός τον διαβεβαίωσε: "σήμερα θα είσαι μαζί μου στον Παράδεισο". Ο Χριστός από το σταυρό αναθέτει τη φροντίδα της Παναγίας Μητέρας Του, στον αγαπημένο Του μαθητή Ιωάννη. Από το τις 12 το μεσημέρι ως τις 3 το απόγευμα έγινε μεγάλο σκοτάδι σε όλη τη γη και έγινε σεισμός και σχίσθηκε το παραπέτασμα του ναού που χώριζε τα άγια από τα άγια των αγίων και άνοιξαν μνημεία και πολλά σώματα πεθαμένων αγίων αναστήθηκαν και μετά την Ανάσταση του Χριστού μπήκαν στα Ιεροσόλυμα και φανερώθηκαν σε πολλούς. Ο Ιησούς αφού έβγαλε δυνατή φωνή: "τετέλεσται",  άφησε το κεφάλι Του να γείρει προς τα κάτω και θεληματικά παρέδωσε τη ψυχή Του στον Πατέρα Του. Ο Ρωμαίος εκατόνταρχος βλέποντας αυτά είπε "πραγματικά αυτός ήταν Γιος του Θεού". Επειδή το Σάββατο που θα ξημέρωνε μετά το εσπέρας συνέπιπτε με την 1η μέρα του εβραϊκού Πάσχα, και απαγορευόταν απ’ το μωσαϊκό Νόμο να μείνουν άταφα τα σώματα, ζήτησαν οι Ιουδαίοι από τον Πιλάτο να διατάξει να σπάσουν τα πόδια των καταδίκων ώστε να πεθάνουν γρηγορότερα και να τους σηκώσουν από τους σταυρούς. Ήρθαν οι στρατιώτες και σύντριψαν τα κόκκαλα των συσταυρωμένων ληστών.  Βλέποντας ότι ο Χριστός είχε παραδώσει το πνεύμα δεν του έσπασαν τα κόκκαλα, αλλά ένα στρατιώτης με λόγχη χτύπησε την πλευρά Του και αμέσως βγήκε αίμα και νερό. Όλα έγιναν όπως είχαν προφητευθεί.     

                     

    

                                                                                          

Ύστερα από αυτά ο Ιωσήφ που καταγόταν απ’ την Αριμαθαία και ήταν κρυφός μαθητής του Χριστού, ζήτησε άδεια απ’ τον Πιλάτο και μαζί με τον Νικόδημο πήραν το Σώμα του Ιησού και αφού το άλειψαν με αρώματα και το τύλιξαν με επιδέσμους, σύμφωνα με τη συνήθεια τους, το έθαψαν σε καινούριο τάφο σε κήπο, κοντά στο μέρος που σταυρώθηκε. Οι φαρισαίοι ζήτησαν απ’ τον Πιλάτο φρουρά  και ασφάλισαν τον τάφο.....

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

                                                                        

Η ηγεμονία της Σπάρτης

 Η ηγεμονία της Σπάρτης

1.     Ποιες ενέργειες έκαναν οι Σπαρτιάτες μετά τη νίκη τους στον Πελοποννησιακό πόλεμο;

·        Στις ελληνικές πόλεις έβαλαν δικούς τους ανθρώπους να κυβερνάνε

·        Στην Αθήνα τοποθέτησαν 30 ολιγαρχικούς, οι οποίοι κυβέρνησαν με τρόπο καταπιεστικό και γι’ αυτό ονομάστηκαν τύραννοι.

·        Βοήθησαν στην Περσία τον Κύρο να διώξει από το θρόνο τον αδελφό του, το βασιλιά Αρταξέρξη.

2.     Μετά το θάνατο του Κύρου τι φοβόταν οι ελληνικές πόλεις της Μ. Ασίας;

Ότι ο Αρταξέρξης θα ήθελε να τις εκδικηθεί, επειδή είχαν υποστηρίξει τον Κύρο. Γι’ αυτό ζήτησαν βοήθεια από τους Σπαρτιάτες, οι οποίοι έστειλαν στρατό με αρχηγό το βασιλιά Αγησίλαο. Ο σπαρτιατικός στρατός νίκησε αρκετές φορές τον περσικό.

3.     Ποιες πόλεις έκαναν συμμαχία εναντίον της Σπάρτης;

Στην Ελλάδα πολλές πόλεις όπως η Αθήνα, η Κόρινθος, η Θήβα είχαν κάνει συμμαχία εναντίον της Σπάρτης. Τη συμμαχία αυτή υποστήριξαν με κάθε μέσο οι Πέρσες.

4.     Πώς ονομάστηκε ο νέος εμφύλιος πόλεμος;

Ονομάστηκε Βοιωτικός ή Κορινθιακός πόλεμος, επειδή οι κυριότερες μάχες έγιναν στην περιοχή της Κορίνθου και της Βοιωτίας.

5.     Τι γνωρίζεις για την ειρήνη που έκλεισαν οι Σπαρτιάτες με τους Πέρσες;

Οι Σπαρτιάτες έστειλαν το ναύαρχο τους Ανταλκίδα στην Περσία, όπου έκλεισε ειρήνη με τους Πέρσες. Η ειρήνη πήρε το όνομά του (Ανταλκίδεια). Ήταν πολύ ταπεινωτική για τους Έλληνες. Οι ελληνικές πόλεις της Μ. Ασίας και η Κύπρος έχασαν την ελευθερία τους, αφού πέρασαν στην περσική κυριαρχία.

                         

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ - ΜΕΤΕΩΡΑ

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ (ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ)

ΜΕΤΕΩΡΑ

                                               

Ο πελοποννησιακός πόλεμος. Οι κυριότερες φάσεις του πολέμου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 26 ( Οι κυριότερες φάσεις του πολέμου)

1.     Ποια είναι τα γεγονότα του πρώτου έτους του πολέμου;

Το πρώτο έτος ο στρατός των Πελοποννησίων εισέβαλε στην Αττική και προκάλεσε μεγάλες καταστροφές. Τότε διέταξε ο Περικλής να κλειστούν οι κάτοικοι στα Μακρά τείχη, που προστάτευαν όλη την περιοχή από Αθήνα ως τον Πειραιά. Οι Αθηναίοι αντέδρασαν. Ο στόλος τους λεηλάτησε τα παράλια της Λακωνίας.

2.     Ποια σημαντικά και συγχρόνως θλιβερά γεγονότα συνέβησαν το δεύτερο έτος του πολέμου;

Το δεύτερο έτος του πολέμου έπεσε στην Αθήνα λοιμός, που προκάλεσε το θάνατο πολλών Αθηναίων, ανάμεσά σε αυτούς που πέθαναν ήταν και ο Περικλής. Οι Αθηναίοι, σε μια δύσκολη και κρίσιμη στιγμή για την πατρίδα τους, έχασαν τον άξιο ηγέτη τους.

3.     Τι γνωρίζετε για την Νικεία ειρήνη;

Ενώ ο πόλεμος είχε απλωθεί σε πολλές περιοχές και οι δύο αντίπαλοι πολεμούσαν με πείσμα, πολλοί είχαν κουραστεί και ήθελαν να σταματήσει ο πόλεμος. Αγωνίστηκαν να γίνει ειρήνη. Επειδή η ειρήνη αυτή έγινε κυρίως με ενέργειες του στρατηγού Νικία, ονομάστηκε Νικεία.

4.     Πού κρίθηκε τελικά ο Πελοποννησιακός πόλεμος;

Ο Πελοποννησιακός πόλεμος κρίθηκε στη θάλασσα. Έγιναν δύο σημαντικές ναυμαχίες:

Η πρώτη στις Αργινούσες, όπου νίκησαν οι Αθηναίοι.

Η δεύτερη στους Αιγός ποταμούς, όπου καταστράφηκε εντελώς ο αθηναϊκός στόλος.

Μετά το γεγονός αυτό ο στόλος της Σπάρτης έπλευσε στον Πειραιά. Οι Αθηναίοι τότε βρέθηκαν σε δύσκολη θέση και αναγκάστηκαν να υπογράψουν ειρήνη (404 π.Χ.) με σκληρούς γι’ αυτούς όρους.

                                                       ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ ΚΛΙΚ

Αιτίες και αφορμές του Πελοπονησσιακού Πολέμου